ทิ้ง…เพื่อให้พูด…เขียนได้ดีขึ้น

 คำขยะ…คือคำที่ใช้เกินความต้องการที่จะสื่อสาร….หากตัดคำขยะออกไปก็ยังสื่อสารได้ และทำให้กระชับขึ้น เช้าใจง่ายขึ้น

วันนี้ลองตรวจสอบการพูดและการเขียนของตัวเองดู..ว่ามีคำขยะมากไปหรือไม่หากมากไปก็ตัดทิ้งเสียบ้างเพื่อให้การสื่อสารกระชับขึ้น…ที่.เคยได้ยินบ่อยๆ  เช่น

– นะครับ…..นะคะ….ครับผม….ค่ะ……ต่อท้ายแทบทุกประโยคที่พูด

– เริ่มต้นประโยคด้วยคำที่ไม่จำเป็น……คะท่านผู้ชม…คะอาจารย์…..ค่ะท่านผู้มีเกียรติคะ……..ทั้งที่เป็นการเริ่มพูดแต่ผู้พูดเหมือนกำลังพูดตอบรับทำให้ผู้ฟังรู้สึกรำคาญมากขึ้น..ลำพังแค่ฟังเสียงขยะ (เสียงดัดผิดธรรมชาติก็จะแย่อยู่แล้ว )

– คำว่า..เอ้อ…อ้า….ก็…แล้วก็….แบบว่า…อือ…อื้อ…ของผู้ประกาศข่าวบางคน ฟังแล้วเหนื่อย

-” ปีนี้เป็นปีที่เรากำลังจะทำการให้ความช่วยเหลือแก่ผู้พิการเพราะเป็นผู้ด้อยโอกาสที่เราควรให้ความสนใจและไม่ควรมองข้าม”ข้อความนี้มีขยะคำกี่คำ…ลองนับดู

– ภาษาพูดของวัยรุ่นคำว่า  อ๊ะ..จริงดิ….มาแอ๊บแบ๊วเลย…ใช้ได้ถูกบรรยากาศก็ดูน่ารักเพิ่มสีสันแห่งการสนทนาตามวัย…แต่ถ้าพูด..อ๊ะ…จริงดิ…มากไป…ก็อาจจะ..อ๊ะเดี๋ยวโดนดิ

– คำขยะแขยง…( น่ากลัวกว่าคำขยะ ) คือการใช้คำทับศัพท์เกินความจำเป็น…พบเห็นได้จากวิทยากรด้านไอทีรุ่นใหม่…เท่าที่ present  มา ก็ไม่ทราบว่าทุกท่านจะ get  หรือไม่..มี Request  มาได้เลยครับ..ถ้าไม่clear เดี๋ยวผมจะ demo.  อีกครั้ง….(…ฮ่วย..บ่..เป็นหยังดอก…)

…..ทั้งหมดนี่ไม่ใช่ขยะนะ…อ่านแล้วเก็บไว้ใช้ประโยชน์ในการพัฒนาการพูด  พัฒนาการเขียน  เพื่อพัฒนาบุคลิกตนเองและเป็นการให้เกียรติผู้อ่านและผู้ฟังอีกด้วย

*********************