ลีลาภาษาสวย

ลีลาภาษาสวยของศิลปินแห่งชาติ   อาจารย์ชมัยภร แสงกระจ่าง  ศิลปินแห่งชาติ  สาขาวรรณศิลป์  อ่านบทกลอนที่ประพันธ์ขึ้นเพื่อเป็นที่ระลึกในวาระครบรอบ 60 ปี นิภา (บางยี่ขัน) ทองถาวร แด่ พี่นิภา (บางยี่ขัน)ทองถาวร ในวาระครบรอบ 80 ปี งามละมุนทุกครั้งไปเมื่อได้พบ ตาที่สบก็จริงใจกว่าใครเขา พูดนิ่มนิ่ม [อ่านต่อ]

เพื่อน เดินทางมาหาเพื่อนเดือนเมษา เพื่อทบทวนความเป็นมาแต่หนหลัง ทุกนาทีแข่งกันเล่าเร้าพลัง ทุกเรื่องราวที่เคยสร้างครั้งเยาว์วัย เปี่ยมรอยยิ้มปริ่มความสุขสนุกสนาน รอยตีนกาเวลาผ่านนานแค่ไหน รอยละปียิ่งมีมากกระชากใจ นับนับไปน่าตระหนกหกสิบรอย กิติยา      เตชะวรรณวุฒิ    ผู้ประพันธ์ วันเจอเพื่อน จำเรือน [อ่านต่อ]

  ขอกราบไหว้บูชาคุณท่านสุนทร    ยี่สิบหกมิถุนามาบรรจบ  ขอเคารพนบคุณวิบูลย์ศรี ท่านสุนทรโวหารอาจารย์กวี เป็นเมธีรัตนาค่าบุรินทร์          เป็นครูกลอนสอนบทรจเรข ท่านสรรค์เสกรจนาภาษาศิลป์ เรียบเรียงถ้อยร้อยกมลคนยลยิน เพียงเพลงพิณไพเราะซึ้งตราตรึงทรวง          บรรจงจดบทละครสุนทรถ้อย เรียบเรียงร้อย &#822 [อ่านต่อ]

รู้คุณค่าภาษาไทย หวั่นวันนี้คำเขียนเพี้ยนสับสน เด็กหลายคนเขียนไทยที่ได้เห็น บางคำง่ายใจหายเขียนไม่เป็น เกิดประเด็นไขขานลูกหลานไทย ปลุกสำนึกตรึกตรองมองเรื่องนี้ อย่ารอรีรีบเร่งเอาใจใส่ ทุกหน่วยงานการศึกษามาร่วมใจ ควรแก้ไขก่อนแย่แก้ไม่ทัน คัดเขียนไทยหัดไว้เขียนให้คล่อง ชักชวนท่องอาขยานอ่านเรื่องสั้น ภ [อ่านต่อ]

บทกลอนไว้อาลัย   คุณแม่ละมัย  หม่องสนธิ ปฏิทินมาหยุดแผ่นสุดท้าย  แม่พักกายนิจนิรันดร์วันฟ้าหมอง สามดวงใจลูกบอบช้ำน้ำตานอง      เมื่อจำต้องรับความจริงยิ่งจาบัลย์ นามละมัย ของแม่มีแต่ให้              ยอมเหนื่อยกายทำเพื่อลูกได้สุขสันต์ รักของแม่เปี่ยมเมตตาสารพัน        นำชีวันให้ลูกเป็นเช่นวันนี้ ลูกทั [อ่านต่อ]

*** สายตาแห่งการุณ                      ช่วยเกื้อหนุนกำลังใจ ทุกทางที่ก้าวไป                                 อบอุ่นได้ด้วยสายตา สายตาเปี่ยมความหมาย                   เชื่อมสายใยให้คุณค่า เป็นสุขทุกเวลา                                 ด้วยเมตตาเต็มหัวใจ สื่อได้ไม่ยากนัก                                [อ่านต่อ]

*** ช่างทนแล้งทนฝน…หนอเฟื่องฟ้า เหมือนดอกหญ้า…ที่ไม่เคยสิ้นสูญ ให้ร้อนแล้งอย่างไร…ยังเพิ่มพูล แพร่ไปไพบูลย์…ทั้งปฐพี ไม่ต้องการน้ำเลี้ยง….มากมาย ทนต่อฤดูกาลหลากหลาย…ได้ทุกที่ ตามซอกหินภูผา….ไม่ใยดี พร้อมจะมีชีพอยู่…อย่างสู้ทน.

เยาวชนเหมือนต้นกล้า กว้างกว่ากว้าง หากช่วยสร้างรัฐธรรมนูญสมบูรณ์ผล ดำรงบ้านประสานเมืองเฟื่องสากล ใช้สิทธิ์ตนรู้หน้าที่ชี้นำไทย รู้รับฟังความคิดเห็นใช้เป็นหลัก แจ้งประจักษ์ถูกผิดคิดแก้ไข มือสานมือถือธรรมนำจิตใจ สร้างประชาธิปไตยใหม่ให้มวลชน “ติยา 18”

แล้วก้าวเดินไปตามทางอย่างที่คิด เพื่อพบมิตรคนใหม่ที่ใฝ่ฝัน หวังชีวิตหวานชื่นทุกคืนวัน หวังสิ่งอันแปลกใหม่จะได้พบ ทิ้งอดีตร้าวรานให้ผันผ่าน ทิ้งตำนานทุกข์ทนมาจนจบ ด้วยใจแกร่งสู้ทุกทางอย่างนักรบ หวังพานพบสิทธิสตรีเสรีชน

.*** เพราะพิษรักลาร้างจึงร้างรัก ระทมหนักรันทดนานชั่วกาลสมัย พ่ายแพ้พิษความผิดหวังอยากขังใจ ขังเอาไว้ที่บ้านร้างให้ห่างคน ***